647. Satyananda Swaroopini

సత్యము ఆనందము స్వరూపముగా గలది. అమ్మకు బాధలు దుఃఖాలు, కష్టాలు ఉండవు. ఆమె కేవలము ఆనంద స్వరూపిణి.

సత్యం జ్ఞాన మనంతం బ్రహ్మ! సత్యము నిత్యము అయినది, ఆనందస్వరూపమైనది, అనంతమైనది ఆ పరబ్రహ్మ.

ఆనందం రెండు రకాలు

1. లౌకికానందం
2. పరమానందం.

1. లౌకికానందమనేది క్షణికానందం. ఇది శాశ్వతం కాదు. ఈ ఆనందంలో దుఃఖము ఉంటుంది. త్రిపురా రహస్యంలో ఈ విషయం చాలా గొప్పగా చెప్పబడింది. పూర్వకాలంలో దశార్ణ దేశాన్ని మూకాచూడుడు అనే రాజు పాలిస్తుండేవాడు.
అతనికి ఇద్దరు కుమారులు. పెద్దవాడు హేమచూడుడు. రెండవవాడు మణిచూడుడు. వీరు మంచి రూప గుణ లావణ్యాలు గలవారు. వేదవేదాంగవిదులు. సకల శాస్త్ర విశారదులు.

ఒకరోజు వీరు వేటకు వెళ్ళారు. అక్కడ పెద్ద వడగళ్ళ వాన వచ్చింది. దాంతో హేమ చూడుని గుర్రం దారి తప్పి దగ్గరలో ఉన్న వ్యాఘ్రపాద మహర్షి ఆశ్రమం చేరింది. అక్కడ ఒక మునిబాలిక అత్యంత రూప లావణ్యవతి అతనికి స్వాగతం పలికింది. ఆమె పేరు హేమలేఖ. హేమచూడుడు తొలిచూపులోనే ఆమెను ప్రేమించాడు. వ్యాఘ్రపాదుని అనుమతితో హేమలేఖను వివాహమాడాడు హేమచూడుడు. ఆమెతో సహా రాజ్యానికి తిరిగి వచ్చాడు. సుఖంగా కాపురం చేస్తున్నాడు.

ఒకరోజున హేమచూడుడు తన భార్యతో "దేవీ ! నన్ను నువ్వు ఇష్టపడే వివాహమాడావు కదా! మరి ఎందుకు పరాకుగా ఉంటావు. నేను వచ్చిన సంగతి కూడా వెంటనే నీకు తెలియదు. నిన్ను ప్రేమగా దగ్గరకు తీసుకున్నా, కొద్ది సేపటి దాకా నువ్వు ఈ లోకంలోకి రావు. ఏదో ఆలోచిస్తుంటావు. ఈ సుఖాలు నీకు ఇష్టం లేదా? నిజం చెప్పు" అంటాడు. దానికి హేమలేఖ 'రాజా ! ఇవి సుఖాలు కాదు. దుఃఖహేతువులు. నిజంగా ఇదే సుఖమైతే రతిక్రీడలో పాల్గొన్న పశువు, తరువాత వళ్ళు నొప్పితో ఎందుకు బాధపడుతుంది? కాబట్టి ఇది నిజమైన సుఖం కాదు. ఇది క్షణికం. అనుభవించినంతవరకే ఉంటుంది. ఆ తరువాత ఉండదు. ఇది దుఃఖహేతువు. అంటూ భర్తకు జ్ఞానబోధ చేస్తుంది. కాబట్టి లౌకిక విషయాలవల్ల వచ్చే సుఖం శాశ్వతమైనది కాదు.

2. పరమానందం. ఇది శాశ్వతమైన ఆనందం నిత్యము సత్యము అయినది. పరబ్రహ్మ అనుభవించే ఆనందం ఇదే. శ్రీచక్రంలోని తొమ్మిదవ ఆవరణ అయిన సర్వానందమయ చక్రంలో అమ్మ ఉంటుంది. అంటే ఆమె ఆనందమయి.
సాధకుడు కుండలినీ శక్తిని సహస్రారం చేరిస్తే అక్కడ నుండి అమృతపు ధారలు కురిసి యోగి శరీరంలోని నాడీ మండలమంతా తడుస్తుంది. అప్పుడు అతడు పొందే ఆనందం అనిర్వచనీయం. అది అనుభవైక వేద్యం.
పంచకోశాలలోను ఐదవదైన ఆనందమయ కోశమందు అమ్మ ఉంటుంది. ఆమె సత్యానంద స్వరూపిణి.

The one who has truth and happiness as its form. Divine Mother does not have sorrows. She is happiness in it purest form.

Satyam Gnanam Anantam Brahma! She who is truth, everlasting, happy and infinite. That is Para brahma.

Pleasure/Joy is of two types:

1. Loukika
2. Para

1. Loukika represents all the pleasures that come from material attachments. Though they look like pleasures, they always carry the shadow of sorrow with them. It is explained like this in Tripura Rahasyam. 'Once upon a time there lived a great king called Mookaachoodudu. He is the king of Dashaarna. He has two sons. The elder one is Hemachoodudu and the younger one is Manichoodudu. They are handsome and wise. They graduated in many sciences.

One day, they both went to a forest for hunting. There was a big hailstorm in the forest. Hemachoodudu lost his way and got stranded in the storm. He reached saint vyaghrapada's ashram for shelter. There he fell in love with his daughter Hema lekha. It was love at first sight. With permission from Vyaghrapada, he married Hema lekha and returned to his kingdom. They both lived happily.

One day, Hemachoodudu asked his wife, "Devi! You married me with heartful of love. But why am I not able to feel your love? Most of the time, I see you lost in thoughts. It takes a lot of time for you to even engage in a conversation with me. Don't you like spending time with me? Are you not happy here? Please tell me what's going on?" Hema lekha replied, "O king! These are not pleasures. They are reasons for all your sorrows. They are all momentary. Your feel happy as long as you do it. Post that you feel sad. So you should not run after these momentary pleasures"

2. Para represents the bliss of Atma. When a Yati becomes yogi by taking kundalini to sahasrara, his entire body gets the bliss of Sahasrara's Amruta. It flows through out his body. Then he experiences Satya Ananda. It cannot be explained. It has to experienced. That is Divine Mother.